Wiele w Chelsea było młodych talentów wśród pomocników i napastników. Znacznie rzadziej miało to miejsce w kontekście obrońców. A jednak, na początku ery Romana Abramowicza największym talentem w klubie był środkowy obrońca, w dodatku nie Anglik, a Niemiec.

Robert Huth urodził się w 1984 roku we wschodniej części Berlina. Juniorską karierę rozpoczynał w mało znanej VFB Fortuna Biesdorf, jednak szybko trafił do juniorów Unionu Berlin. Równie szybko również stamtąd odszedł, bo w 2001 roku zainteresowała się nim Chelsea. Do Londynu trafił w wieku 17 lat. Ściągnął go Claudio Ranieri, który po niecałym roku włączył młodego Niemca do pierwszej drużyny. Tam miał się od kogo uczyć. Swoją markę miał już John Terry, to samo tyczyło się Williama Gallasa, a ze sceny nie schodził jeszcze Marcel Desailly. Huth zadebiutował 11 maja 2002 roku, gdy wszedł w przerwie przegranego meczu z Aston Villa.

Kolejny sezon miał podobny przebieg. Huth trenował z pierwszą drużyną, jednak zagrał w zaledwie dwóch spotkaniach. W 2003 roku jako 19-latek zdobył nagrodę dla najlepszego młodego piłkarza Chelsea. Jak się później okazało, nagrodę tę dzierżył również za rok 2004 i 2005, co czyni go rekordzistą pod tym względem (w 1996 roku taki tytuł otrzymał choćby Jody Morris, obecny asystent Franka Lamparda, w 1998 wygrał ją John Terry, a w 2019 Callum Hudson-Odoi).

Przełom nastąpił w sezonie 2003/2004. Przed jego rozpoczęciem chęć wypożyczenia młodego obrońcy złożyło Reading, jednak Ranieri ją odrzucił. Jak czas pokazał miał powody. Włoch zaczął odważniej stawiać na Hutha, mimo, że do klubu trafiali pierwsi zawodnicy ściągani przez Romana Abramowicza, który przed tamtym sezonem kupił klub. Już na samym początku nowej kampanii Niemiec zdobył swoją pierwszą bramkę dla The Blues w spotkaniu kwalifikacji do Ligi Mistrzów przeciwko słowackiej MSK Żylinie.  W lidze występował w kratkę. W pierwszym składzie wyszedł dopiero w 8 kolejce, po kilku spotkaniach stracił w niej miejsce, jednak na końcu rozgrywek ligowych znowu regularnie występował. Uzbierało się z tego 16 występów ligowych, co było dla tak młodego stopera niezłym wynikiem. Robert zaliczył tez epizod w Lidze Mistrzów. Zagrał tam raz, ale za to w półfinale przeciwko AS Monaco.

W sezonie 2004/2005 Chelsea przeszła kolejną rewolucję. Na stanowisku trenera zatrudniono Jose Mourinho, a do klubu przyszły kolejne gwiazdy. Wśród nich Ricardo Carvalho, świeżo upieczony zwycięzca Ligi Mistrzów i człowiek Mourinho. Pozycja Hutha spadła, a sytuacji nie poprawiły kontuzje. Pomimo tego w końcówce sezonu Huth zaczął grywać w pierwszym składzie, był również próbowany na nowej pozycji, czyli prawej obronie. I to właśnie tam zagrał pełne 90 minut w ćwierćfinale Ligi Mistrzów w Monachium. I to też Bayern zgłosił się po niemieckiego stopera latem 2005 roku, jednak na transfer nie zgodził się Mourinho. Huth stał się trzecim lub czwartym stoperem zespołu i taka sytuacja utrzymała się w następnych rozgrywkach. Występował nadal sporadycznie, czasem dostawał w lidze nawet szansę gry od pierwszej minuty. Jak się okazało były to jego ostatnie minuty w barwach The Blues. Klub uznał, że Niemiec jest niepotrzebny i sprzedał go w ostatni dzień okienka transferowego za 6 milionów funtów do Middlesbrough.

Robert Huth występował w Chelsea od 2002 do 2006 roku. Uzbierał 42 ligowe występy, nie zdobywając żadnego gola. Z The Blues zdobył dwa tytuły mistrzowskie.

W międzyczasie trwała ciekawa kariera reprezentacyjna Hutha. W kadrze zadebiutował już jako 20-latek i od razu zaczął regularnie grać. Wraz z Perem Mertesackerem tworzył podstawową parę stoperów reprezentacji Niemiec podczas Pucharu Konfederacji w 2005 roku. Niestety dla niego, rok później stracił to miejsce i podczas Mundialu rozgrywanego w jego ojczyźnie zagrał zaledwie raz, przeciwko Ekwadorowi. Pomimo szybkiego wejścia do reprezentacji, Huth nie utrzymał się w niej zbyt długo. Po mistrzostwach świata zagrał w niej jeszcze dwukrotnie w 2009 roku.

Kariera Hutha po odejściu z Chelsea była dość spokojna i związana z Premier League. Najpierw pograł w barwach Middlesbrough przez trzy sezony, a po ich spadku trafił do Stoke, gdzie uzbierał prawie 150 występów w angielskiej elicie. W 2014 roku trafił na roczne wypożyczenie do Leicester City, czyli beniaminka Premier League. Rok później był już piłkarzem Lisów i ponownie spotkał na swej drodze Claudio Ranieriego. Tam przeżyli swoje najpiękniejsze chwile w karierze. W mistrzowskim sezonie Huth zagrał w 35 ligowych spotkaniach tworząc z Wesem Morganem legendarny już duet stoperów. Zatem pomimo dość niepozornej kariery, Robert Huth jest trzykrotnym Mistrzem Anglii oraz brązowym medalistą mistrzostw świata. Karierę zakończył w styczniu 2019 roku.