W niedzielę byliśmy świadkami taktycznej ustawki Jose Mourinho, która okazała się na tyle skuteczna by pozwolić na podział punktów pomiędzy Chelsea i Tottenhamem. Taki sam wynik w środowym meczu Ligi Mistrzów nie zmieni układu sił w tabeli. Oba zespoły zapewniły już sobie awans do fazy pucharowej, jednak żadna z nich nie chce ani na moment odpuścić walki o pierwsze miejsce. Zwycięzca trafia w kolejnej rundzie na potencjalnie słabszego przeciwnika, ale czy możemy jeszcze tak sądzić, nauczeni doświadczeniem ubiegłych lat?

Spotkanie na Stamford Bridge w 1. kolejce obecnych rozgrywek nie rozpieściło. Oba zespoły oddały łącznie sześć strzałów celnych, a gra toczyła się głownie w środku boiska. Najlepsze noty za tamto spotkanie otrzymali obrońcy obu rywali, Reece James i Diego Carlos, a to o czymś świadczy. Teraz oba zespoły są rozpędzone, nabrały odpowiedniego rytmu meczowego i grają, mając z tyłu głowy, że sprawa awansu została rozstrzygnięta.

Tutaj zaczyna się kalkulacja. Patrząc na układ poszczególnych grup, można odnieść wrażenie, że Chelsea i Sevilla są jak bohater Drogi Bez Powrotu, który staje na rozstaju drogi, po czym skręca w lewo w nadziei, że dokonał właściwego wyboru. Prawda okazuje się jednak zupełnie inna. Jeszcze kilka lat temu grupy układały się tak, że faktycznie „opłacało się” zająć w nich pierwsze miejsce by uniknąć potentatów w kolejnej rundzie.

Na kogo może wpaść obecnie „uprzywilejowany” tryumfator? Wyliczamy: Barcelonę, Juventus, Atletico, Real, PSG, Manchester United, Borussię czy nawet Liverpool. Dla Chelsea ta lista zmniejszyłaby się oczywiście o rywali z krajowego podwórka, ale kolejny sezon z dwumeczem z Barceloną czy pojedynek z ofensywnie grającym Atletico (to nie żart!) byłby ponurym żartem.

Drużyna Franka Lamparda kalkulować nie powinna, bo choćby mecz z Rennes, który omal nie zakończył się remisem, pokazuje jak bardzo trzeba w Lidze Mistrzów uważać z oszczędnym gospodarowaniem siłami. Imponująca seria 10 meczów z rzędu bez porażki (ostatnia z Tottenhamem w Carabao Cup) to wciąż tylko dobry omen. Chelsea przytrafiają się nadal proste błędy, choć defensywa wygląda o niebo lepiej niż choćby na początku sezonu.

Dla Sevilli obecny sezon jest całkiem niezły. Piąte miejsce w tabeli, dwa mecze zaległe i strata siedmiu punktów do Atletico, które wskoczyło na zupełnie inny poziom świadomości. Ostatnie ligowe starcie z Huescą zakończyło się skromnym zwycięstwem 1:0, ale Liga Mistrzów to zupełnie inna sprawa. Tutaj zespół z Andaluzji wciąż utrzymuje się w walce o pierwsze miejsce dzięki swojej ogromnej determinacji.

 Najpierw był remis z Chelsea, potem skromna wygrana z Rennes, mimo aż 23 strzałów na bramkę Gomisa. Kolejny mecz to podróż z piekła do nieba, niczym w Boskiej Komedii Dantego. Najpierw Sevilla przegrywała 0:2, potem przyszedł z pomocą Ivan Rakitić, by chwilę później wyleciał Jesus Navas. Końcowy wynik – 3:2. Ostatnia kolejka to gol w ostatniej minucie doliczonego czasu gry i końcowy tryumf 2:1, ponownie nad Krasnodarem.

Sevilla jest zespołem groźnym, ale na tle Chelsea jej statystyki nie robią wrażenia. Aż 18 straconych bramek w 17 meczach to wynik, jaki zapewne przypisalibyśmy Chelsea, gdyby w bramce nadal stał Kepa, a środkiem obrony zawiadamiał Antonio Rudiger. Zespół z Andaluzji ma także problem ze skutecznością, więc analogii do The Blues z poprzedniego sezonu ciąg dalszy.  

Frank Lampard będzie miał nie lada zagwostkę desygnując jedenastkę na to spotkanie. Do gry wrócił Christian Pulisic, a na kolejną szansę liczy Callum Hudson-Odoi. Na szpicy zagrać chciałby wreszcie Timo Werner, a na minuty cierpliwie czeka Olivier Giroud. Wreszcie środek pomocy, w którym bogactwo jak u króla Midasa. Każdy trener na świecie chciałby mieć tylko takie problemy.

Początek spotkania o 21.

Przewidywany skład Chelsea:

Mendy; James, Zouma, Silva, Chilwell; Havertz, Kante, Mount; Ziyech, Werner, Pulisic

Źródło: własne