Na początku tygodnia jeden z dziennikarzy sportowych na wyspach, Daniel Storey, popłynął w pochwałach za taktyczny "masterclass" Franka Lamparda, chwaląc N'Golo Kanté za wykorzystane możliwości w grze ofensywnej, podczas gdy trzej stoperzy i Mateo Kovačić byli bardziej cofnięci.

Teraz spójrzmy na to z bliska. Ciągle mowa tu o zawodniku, którego status zowie się "najlepszy pomocnik defensywny na tej planecie". Z kolei obecny trener "The Blues", a wcześniej Maurizio Sarri, otrzymywali pozytywne recenzje za ukierunkowanie reprezentanta Francji na ataki w stronę pola karnego rywala. To równoznaczne z tym, że mistrz świata opuścił swoje wygodne gniazdko i nie skupia się wyłącznie na bronieniu i przecinaniu ataków przeciwnika.

Takie podejście nie ma sensu, nigdy nie będzie miało racji bytu. Piekło rozszerzyło swoje gardło dostatecznie szeroko i wielu fanów ma uzasadnione pretensje w związku z nadużywaniem swojego idola krótkiego wzrostu, nosząc na sztandarach hasło: "N'Golo nigdy nie będzie pomocnikiem box-to-box".

Diagnoza jest łatwa to postawienia – N'Golo nie jest kreatorem, nie ma wiele wspólnego ze zdobywaniem bramek. W porządku, proste podania opanował do perfekcji, potrafi też inteligentnie wbiegać w wolne strefy defensywy oponenta, jednak w tym przypadku najważniejszy jest efekt końcowy, a ten zazwyczaj podchodzi pod mizerię.

Najdobitniej marnotrawstwo w kwestii ustawienia i ruchu Kanté ukazują statystyki. We wszystkich spotkaniach w jakich N'Golo wystąpił w tegorocznej kampanii, Chelsea odniosła cztery zwycięstwa, tyle samo porażek oraz jeden remis. Chelsea bez Francuza: sześć zwycięstw, trzy porażki i jeden remis.

Ktoś może powiedzieć, że pewnie terminarz miał odmienną skalę trudności. To nieprawda. Kanté występował w meczach przeciwko Leicester, Liverpoolowi, Southampton (dwukrotnie), Crystal Palace, Aston Villi, Bournemouth, Evertonowi oraz Tottenhamowi. Bywało więc różnie.

Rubryka "expected goals" także nie działa na korzyść N'Golo. Z nim w składzie, cały zespół ma współczynnik 1,73 xg/mecz. Bez pomocnika to 2,16 xg/mecz. Biorąc pod uwagę, że to blisko pół gola na mecz, to duża luka. Warto tutaj dodać, że sześć z siedmiu spotkań z najwyższym współczynnikiem xG w tym sezonie były bez udziału Kanté.

Może ktoś powiedzieć: "no ale w obronie także ma dobre liczby". Racja, współczynnik "expected goals against" wynosi 1,29 xGA/mecz; bez niego 1,01 xGA/mecz. To też konkretna różnica, jednak bardziej dobitna znajduje się we współczynniku xG. To też nie zmienia faktu, że głównym obowiązkiem piłkarza powinien być aspekt defensywny.

Kanté ma na koncie trzy gole, zero asyst. Może pochwalić się niezłą liczbą kluczowych podań, jednak rzadko dochodzi do dobrych pozycji strzeleckich. Współczynnik "expected assists" to kropla w morzu potrzeb – 0,11 xA/mecz. To tyle samo, co obrońcy innych zespołów Premier League – Matthew Lowton. Erik Pieters czy Willy Boly. Kanté w tej statystyce jest nawet za Jessem Lingardem.

Potencjał byłego gracza Leicetser można porównać w ciekawy sposób do Johna Lundstrama z Sheffield United (Boga Fantasy Premier League). Obaj panowie grają na tych samych pozycjach, jednak w całym sezonie obie drużyny dzieli przepaść w liczbie oddawanych strzałów na bramkę i kluczowych podań. Mimo to, Lundstram także ma na koncie trzy bramki, a na dodatek dwie asysty (0,14 xa/mecz). John próbuje wykrzesać więcej ze swojego talentu, z kolei N'Golo to świetny zawodnik, który mija się z przeznaczeniem co do roli na boisku.

175/156 - N'Golo Kanté made more tackles (175) and interceptions (156) than any other player in the @premierleague last season. Coveted.

— OptaJoe (@OptaJoe) July 13, 2016

Może trudno zauważyć ten problem na pierwszy rzut oka, ponieważ jego gra wygląda całkiem dobrze dla oka. Rzadko popełnia jakieś kluczowe błędy, nie jest pogubiony. W ataku też nie widać dużej liczby pomyłek, ale nigdy nie będzie doskonałym kreatorem akcji ofensywnych, nie spowoduje większej przewagi w natarciu.

Dlatego N'Golo nie może wykręcać wspaniałych liczb w rubryce "odbiory/przechwyty", jeżeli nadal będzie angażowany w przebieżki pod pole karne rywala. Głównym atutem Kanté jest czytanie gry i konfrontacja w środku pola, w głębszej części strefy pomocy. Tego nie można wykorzystać stojąc koło swojego napastnika.

Kiedyś król odbiorów czy przechwytów. Dziś zwykły, szary piłkarz. Każda drużyna ma jakiś słaby punkt, nawet faworyci do triumfu w Lidze Mistrzów. Trudno jednak przyjąć do wiadomości fakt, że Kanté nie jest już kluczowym piłkarzem Chelsea. Wszystko może jeszcze wrócić do normy, jeśli Frank skończy eksperymentować w ten sposób i przywróci N'Golo do głębokiej strefy.

Autor tekstu: Peter Goldstein

Źródło: Football365