Przed Chelsea mecz o być albo nie być w Klubowych Mistrzostwach Świata. Teoretycznie Espérance Tunis wydaje się najsłabszym rywalem. Jak jest w praktyce? Zapraszamy do kolejnego artykułu z serii „Poznaj rywala”.

MD3 of the @FIFACWC 🆚 ES Tunis. 👊 pic.twitter.com/ZeRz0Sha6M

— Chelsea FC (@ChelseaFC) June 23, 2025

Pełna nazwa: Espérance Sportive de Tunis (w skrócie EST). Nazwa istnieje od samego początku klubu i wzięła się od nazwy kawiarni Café de l'Espérance.

Państwo: Tunezja. Sam Tunis to oczywiście stolica kraju.

Data powstania: 1919 roku.

Historia

Klub powstał z inicjatywy dwóch przyjaciół: Mahameda Zaouiego i Hédi Kalleiego. Tak dokładnie został zarejestrowany 25 stycznia 1919 roku (podaje się także datę 15 stycznia) w miejscowości Bab Souika, znajdującej się niedaleko Tunisu. Był to pierwszy tunezyjski zespół piłkarski. Niemniej istniała już wtedy liga tunezyjska, w której brały udział zespoły sformowane we Francji (Racing Club de Tunis, Les Lutins, Sporting Club de Tunis, and Stade Gaulois), Włoszech Italia de Tunis, Savoia de Sousse) oraz na Malcie (Mélita-Sports in Tunis).

Głównym założeniem stowarzyszenia (gdyż Espérance poza piłką ma swoich reprezentantów w boksie, piłce ręcznej, judo, pływaniu, siatkówce, piłce wodnej oraz zapasach) była możliwość zrzeszenia się społeczności muzułmańskiej, która wówczas w przeciwieństwie do społeczności żydowskiej nie posiadała ośrodka do wyrażania siebie poprzez kulturę fizyczną. Stąd też do dzisiaj kibice EST są rozsiani po całej Tunezji, gdyż kojarzy im się z tożsamością narodową, jak i religijną. Ponadto w obecnej kadrze Espérance jest tylko dwóch zawodników, którzy nie pochodzą z muzułmańskich państw (są to Brazylijczycy Rodrigo Rodrigues oraz Yan Sasse).

Z początku grali w zielono białych strojach, a o zmianie barw na żółto czerwone zadecydował przesądność jednego z działaczy, Chedly’ego Zouitena (którego imię nosi jeden z tunezyjskich stadionów). Zakupił on stroje właśnie w tym barwach dla zespołu, który wygrał w nich mecz. Dla niego był to jasny znak, że trykot właśnie w takich kolorach będzie przynosił im szczęście.

Zouiten był związany z klubem przez przeszło trzy dekady, a przez lwią część tego czasu wydawało się, że klub zostanie rozwiązany przez chaos organizacyjny. Wszystko zmienił awans do najwyższej klasy rozgrywkowej w 1936 roku. Co ciekawe drużyna od tego czasu nigdy nie spadła z ligi. W tym samym roku udało im się dostać do finału Pucharu Tunezji, gdzie musieli jednak uznać wyższość Stade Gaulois. Trzy lata później dopięli jednak swego i Espérance mogło się cieszyć z pierwszego w swojej historii znaczącego trofeum po ograniu Etoile Sportive du Sahel 4:1.

W 1955 roku reprezentowało ligę tunezyjską w Pucharze Afryki Północnej, co było dla nich debiutem w rozgrywkach międzynarodowych. Był to turniej zrzeszający kraje tzw. Maghrebu, w skład w których wchodziły byłe kolonie francuskie: Algierii, Tunezji, Libii, Mauretanii i Sahary Zachodniej. Wszystko się zmieniło w 1956 roku kiedy to Maroko z Tunezją uzyskały niepodległość. Wówczas z automatu rozgrywki nie miały już miejsca. Rok ten był także szczególny dla EST, którego poziom gry wszedł na bardzo wysoki poziom.

Sukcesy

Klub od tego czasu zaczął się piąć po szczeblach krajowej jak i międzynarodowej hierarchii. Wystarczy wspomnieć, że plasuje się na 7 miejscu najbardziej utytułowanych drużyn w Afryce oraz na 32 miejscu na świecie (dla porównania Chelsea na tej 75 drużynowej liście nie ma). Łącznie w swojej historii zdobyli aż 70 trofeów. Poniżej przedstawiamy ich rozpiskę:

• 34 Mistrzostwa Tunezji (1941/42, 1958/59, 1959/60, 1969/70, 1974/75, 1975/76, 1981/82, 1984/85, 1987/88, 1988/89, 1990/91, 1992/93, 1993/94, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2013/14, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21, 2021/22, 2023/24, 2024/25)
  
  
• 16 Pucharów Tunezji (1938/39, 1956/57, 1963/64, 1978/79, 1979/80, 1985/86, 1988/89, 1990/91, 1996/97, 1998/99, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2010/11, 2015/16, 2024/25)
  
  
• 7 Superpucharów Tunezji (1960, 1993, 2001, 2018, 2019, 2021, 2023/24)
  
  
• 4 Ligi Mistrzów CAF (1994, 2011, 2018, 2019)
  
  
• Puchar Zdobywców Pucharów Afryki (1998)
  
  
• Puchar CAF (1997)
  
  
• Superpuchar CAF (1995)
  
  
• 3 Puchary Mistrzostw Klubów Arabskich (1993, 2008/09, 2017)
  
  
• Superpuchar Arabski (1996)
  
  
• Puchar Krajów Arabskich Afryki Północnej (2008)
  
  
• Puchar Mistrzostw Afrykańsko Azjatyckich (1995)

Na krajowym podwórku nie mają sobie równych, ponieważ dzierżą rekord największej liczby zdobytych mistrzostw kraju, pucharów krajowych i superpucharów. Oprócz tego w 2011 roku zostali uznani przez CAF (afrykański odpowiednik UEF-y) Najlepszą Afrykańską drużyną. W światowym rankingu IFFHS znajdują się na 107 miejscu, wyprzedzając takie kluby jak Wolfsburg, czy Real Sociedad. W rankingu CAF wyprzedzają ich tylko pozostali uczestnicy KMŚ: Al Ahly SC oraz Mamelodi Sundowns F.C. Jak można się domyśleć w Tunezji nie mają sobie równych i wyprzedzają drugie US Monastir o 100 punktów.

🏆🏆 ❤️💛💪 pic.twitter.com/PjULKP7IJS

— Espérance de Tunis ❤️💛 الترجي التونسي (@ESTuniscom) June 2, 2025

Trener Maher Kanzari

Ławkę trenerską EST można porównać do gorącego krzesła. Starczy wspomnieć, że od 2024 roku zespół prowadziło pięciu trenerów. Ostatnim, który wytrwał na stanowisku dłużej niż kilka miesięcy był Moïn Chaabani, który pełnił funkcję przez 3 lata.

Wszystko wynika z absurdalnie wysoko ustawionego sufitu oczekiwań. Weźmy na tapet ostatniego szkoleniowca, Rumuna Laurențiu Reghecampfa. Prowadził on zespół przez 24 spotkania, wygrywając 16 z nich, 6 razy remisując i 2 razy przegrywając. Zdobyty Puchar Tunezji okazał się niewystarczający i jako powody zwolnienia podano niezadowalające wyniki w ostatnich meczach w postaci trzech remisów i dwóch zwycięstw oraz zbyt małej liczby minut dla Bafana Bafana i Eliaša Mokwany.

Obecny menedżer Maher Kanzari w przeszłości reprezentował barwy Espérance oraz trzykrotnie prowadził ich jako trener, nigdy nie wykraczając poza ramy jednego roku. Poza tunezyjskimi zespołami zdarzało mu się prowadzić zespoły z Kataru oraz Arabii Saudyjskiej. Jego największym osiągnięciem na ławce trenerskiej jest Mistrzostwo Tunezji, które dostał de facto „w spadku” po Reghecampfie.

Stadion: Hammadi Agrebi Stadium i El Menzah Stadium

EST wykorzystuje dwa obiekty do rozgrywania swoich spotkań. Jako główny używają Hammadi Agrebi Stadium (zwanego też jako Stadion Olimpijski w Radisie). Jest to największy obiekt w Tunezji i potrafi pomieścić 60 000 kibiców na trybunach. Siłą rzeczy na tym stadionie gra także reprezentacja narodowa. Za to El Menzah Stadium jest drugim największym stadionem w kraju i Espérance gra na nich starcia, na których spodziewają się mniejszej frekwencji.

Barwy: Czerwone i żółte

Przydomki: Mkachkha (Uśmiechnięci), Czerwono-Żółci

Rywale: Club Africain

Jest to drugi najbardziej utytułowany klub w Tunezji, który także rozgrywa swoje mecze na Stadionie Olimpijskim w Radisie. Pojedynki obu ekip są określane jako Derby Tunezji. Pierwszy mecz pomiędzy drużynami miał miejsce w 1924 roku i do czasu wychodzili naprzeciw siebie 205 razy. 87-krotnie lepsze było Espérance, 53 razy Club Africain, a 65 razy padał remis.



Zdjęcie ze starcia EST z Club Africain, zdjęcie Chelsea FC


Etoile du Sahel

Kolejno jest to trzeci najbardziej utytułowany tunezyjski zespół. Swoje mecze rozgrywają w miejscowości Sousse na stadionie Stade Olympique de Sousse. Te starcia noszą miano Tunisian classico i w nich górą także częściej było EST. Aczkolwiek to Etoile du Sahel osiągnęło najwyższe zwycięstwo, ogrywając przeciwników w 2011 aż 5:1.

Jak Espérance zakwalifikowało się do Klubowych Mistrzostw Świata?

Ich udział w KMŚ był podyktowany bardzo dobrymi wynikami na przestrzeni ostatnich 4 lat w rozgrywkach afrykańskich. Wynikało to także z wysokiej pozycji we wspomnianym rankingu CAF. Oprócz nich w turnieju biorą udział inne afrykańskie zespoły, takie jak egipskie Al Ahly, Mamelodi Sundowns z RPA, oraz marokańskie Wydad AC, które we wspomnianym zestawieniu zajmuje czwarte miejsce.

Obecna kadra

Sercem drużyny i jej głównym punktem jest defensywny pomocnik Yassine Meriah, który jest także kapitanem EST. W przeszłości występował także w barwach greckiego Olympiakosu, czy Al Ain ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który także bierze udział w turnieju. Dla kadry narodowej Tunezji rozegrał 87 spotkań.

Najwięcej bramek dla zespołu strzelił w tym sezonie algierski napastnik Youcef Belaïli, który także wpisał się na listę strzelców w meczu z LAFC.

⏱ FT | #FIFACWC Group D #LAFCEST | 🇺🇸@LAFC 0⃣-1⃣ @ESTuniscom🇹🇳 : End of the match / نهاية المباراة / Fin du match pic.twitter.com/V6yEy6h76D

— Espérance de Tunis ❤️💛 الترجي التونسي (@ESTuniscom) June 21, 2025

Na ogół w kadrze Espérance znajdują się gracze z krajowej ligi, którzy nie mają zbyt bogatej historii w europejskim futbolu.


Kadra z meczu z LAFC: Ben Said; Meriah, Tougai, Ben Hmida; Benali, Belaili, Ogbelu, Konate, Guenichi; Rodrigo, Mokwana


Znani gracze

Najbardziej rozpoznawalną postacią jest bez wątpienia Radhi Jaïdi. Tunezyjczyk w barwach EST rozegrał 288 spotkań i w przeciągu 11 lat wygrał wszystko co mógł na krajowym podwórku. Później postanowił spróbować swoich sił w Premier League, gdzie z początku reprezentował barwy Bolton Wanderers. W nich strzelił jedną z 15 bramek jakie Chelsea straciła w legendarnym sezonie 2004/05. Później także grał dla Birmingham City oraz Southampton, w którym zakończył karierę. Jest on do dzisiaj rekordzistą pod względem występów dla reprezentacji Tunezji.



Jaïdi w starciu z Guðjohnsenem, zdjęcie Chelsea FC


Przypominamy, że mecz z Espérance Tunis odbędzie się w środę o godzinie 3:00 czasu polskiego.

Author: Hubson

Hubert Anuszkiewicz

Niebieskim kibicuję od 2012 roku, głównie przez występy na Euro Fernando Torresa. Na krajowym podwórku wspieram Zagłębie Lubin.

Poza piłką uwielbiam historię, głównie byłej Jugosławii. KTBFFH

Źródło: Chelsea FC, foot24.tn, footballdatabase