O Achrafie Hakimim słów kilka, bo widzę sporo dezinformacji i mocno mylnych opinii pod wiadomością o tym, że Chelsea próbuje go ściągnąć.

Zacznijmy od tego, że Achraf Hakimi to rewolucyjny wahadłowy. Rewolucyjny, czyli taki który pokazuje nowy zbiór umiejętności (jak to mówią Anglicy, skillset) i walorów na swojej pozycji. Ktoś kto na raz robi więcej rzeczy niż inni. Ostatnie lata to renesans gry trójką z tyłu, coś co pewnie jeszcze dekadę temu wydawało się, przynajmniej w Anglii, przeżytkiem. A tymczasem kolejne drużyny i najlepsi na świecie trenerzy stosują różne warianty 3-5-2 czy 3-4-3. I wygrywają tak trofea.

Piszę jako ktoś, kto oglądał w poprzednim sezonie każdy mecz Interu, bo jak pewnie wiele osób wie, warsztat taktyczny Antonio Conte to jedna z moich największych fascynacji w futbolu. Hakimi był prezentem dla Włocha po pierwszym sezonie, w którym co prawda nic nie wygrał, ale liczbowo było najlepiej od czasu José Mourinho. To była bardzo odważna inwestycja, która miała dać jakościowo skok na tej pozycji o jakieś trzy piętra. I powiedzieć że Achraf spełnił oczekiwania, to nie powiedzieć nic. Nawet jeśli nauczenie się gry dla Conte zajęło mu jakieś trzy miesiące, bo początkowo dość często na ławce sadzał go poczciwy Matteo Darmian.

Liczby to tylko i aż liczby, ale te są kosmiczne. 7 goli i 11 asyst u Conte w Interze, a sezon wcześniej 9 goli i 10 asyst u Favre'a w Borussii. Hakimi w ofensywie daje inną jakość. To obecnie czołówka najszybszych piłkarzy na świecie. Jak urwie się sprintem to nie ma przebacz, nie dogoni go nikt. Zamknie każdą akcję, a także wyjdzie na podanie prostopadłe, zetnie do środka i uderzy również gorszą, lewą nogą, zagra jako prawoskrzydłowy w wypadku płynnej zmiany formacji na 4-2-4. A potem zdąży wrócić. Sam zresztą mówił, że praca z Conte wzniosła go na nowy poziom, bo nauczył się również dobrze bronić, a była to wada którą jakiś czas temu wytykał mu zapytany o niego Łukasz Piszczek.

Rozumiem wątpliwości tych, którzy mówią, że drogo i że mamy Jamesa. Oczywiście, jest bardzo drogo a Reece James to wielki talent który z każdym miesiącem wygląda coraz lepiej. I rozumiem też że bardziej potrzebujemy "dziewiątki" i "szóstki" niż prawego wahadłowego.

Ale mówimy o wahadłowym, jak już wspomniałem, rewolucyjnym. I to 22-letnim. Nie boję się mocnych słów, Achraf ma potencjał na długowieczność pokroju Philippa Lahma czy Daniego Alvesa. Do tego dochodzi argument, że jego transfer wcale nie musi oznaczać odpalenia Reece'a. James może z powodzeniem grać jako skrajnie prawy stoper albo jako środkowy pomocnik – może zainteresowanie Achrafem to pewna wskazówka, że Thomas Tuchel na dłuższą metę widzi wychowanka Chelsea gdzie indziej, niż na wahadle?

A poza tym, no właśnie. Zaufajmy Thomasowi. Chyba nie mógł zrobić więcej, żeby na to zaufanie zasłużyć, i jeśli w jego wizji budowania potęgi The Blues jest rzucenie się na tę okazję i pozyskanie Marokańczyka, to czemu nie? Jeśli jest na to kasa, to po prostu czemu nie? Bo zapewniam, gdyby nie sytuacja finansowa Interu, to Achrafa z Mediolanu nie wyciągnęłyby żadne pieniądze. Ba, i tak dziwię się Interowi że nie szuka wygenerowania środków inaczej, bo nerazzurri są o transfer porządnego lewego wahadłowego od posiadania najlepszych boków w Serie A. A w zaistniałej sytuacji Chelsea jest o transfer Achrafa Hakimiego od posiadania boków absolutnie przepotężnych, zdecydowanie najlepszych na świecie.

Zapewniam, 80 milionów euro za Achrafa Hakimiego to adekwatna cena. A kto wie, czy w dłuższej perspektywie nie jest to wręcz promocja.