Pozycja bramkarza w Chelsea stała się ostatnimi czasy bardzo gorącym tematem. Wśród ekspertów przewija się temat, że bramkarz w systemie Mareski powinien grać nogami- ale w zasadzie czemu?

Jak przyznał sam włoski szkoleniowiec:

— Z pewnością bramkarz jest bardzo, bardzo ważny dla stylu, jakim chcemy grać. Jest jedną z ważniejszych pozycji.

Powaga tej wypowiedzi potwierdziła się niedawno, gdy do zespołu został niedawno sprowadzony Filip Jorgensen z Villarrealu za 20.7 milionów funtów. Z tego powodu dość prawdopodobnym skutkiem wydaje się być odejście Đorđe Petrovicia ze Stamford Bridge.

Wszystko wskazuje na to, że podstawowym bramkarzem Chelsea z początku będzie Robert Sanchez. Niemniej i tak musi wciąż udowadniać swoją wartość przed nowym szkoleniowcem, który wymaga by bramkarz był de facto 11-stym zawodnikiem w polu, w momencie gdy formacja przesuwa się do przodu.

System Mareski opiera się na kontroli, a kontrola jest budowana od pierwszej tercji boiska. Kiedy jeden z bocznych obrońców przemieszcza się do środka pomocy, golkiper w miarę możliwości powinien przemieścić się do przodu, budując czwartą opcję możliwego podania do linii obrony. Wówczas tworzy się formacja (0)-4-2-2-3, stwarzające większe możliwości w aspekcie posiadania piłki.

Nieraz taki wariant był widoczny w zeszłym sezonie Leicester City. Bramkarz Lisów, Mads Hermansen wychodził daleko poza obręb własnego pola karnego, żeby wspomóc zespół przy konstruowaniu ataków i wychodzeniu spod pressingu rywali.

Częściej były to krótkie podania niż długie. Według statystyk Fbref Hermansen był drugim najczęściej podającym bramkarzem w całym Championship (wyprzedził go tylko Carl Rushworth, wypożyczony do Swansea z Brighton). Zanotował 49.7 podań na 90 minut, a tylko 13.5 podań było dłuższe niż 30 metrów. Wspomniane krótkie piłki były najczęściej kierowane w centralny sektor boiska, nie wykraczając daleko poza pole karne (aż 18% ze wszystkich podań).

Cała idea polega na tym, że preferowany bramkarz powinien zdaniem Enzo czuć się na tyle komfortowo z piłką przy nodze, żeby nie bać się działać pod presją rywala.

Nie zawsze to zdawało egzamin. W kwietniu podczas spotkania z Birmingham City Hermansen ewidentnie za długo zwlekał z oddaniem futbolówki do kolegi, przez co sprezentował niemały prezent napastnikowi rywali, Jayowi Stansfieldowi, który nie omieszkał go nie wykorzystać.

Po wspomnianej sytuacji Maresca się nie podłamał i nie zamierzał za to ganić swojego zawodnika:

— Wygraliśmy wiele meczów dzięki postawie Madsa. Takie rzeczy się zdarzają. To czego nie chcę na pewno widzieć, to kiedy zacznie grać długie piłki. W przeciwnym wypadku zaczniemy grać drugim bramkarzem.

Wielu kibiców The Blues mogą poczuć obawy, że mimo podobnych błędów Roberta Sáncheza, które miały miejsce podczas rozgrywania od własnej bramki, Hiszpan będzie dalej grał. Nie inaczej uważa 26-latek, który wypowiedział się na ten temat na łamach talkSPORT:

— To zupełnie inny styl. Bramkarz musi pokazać w nim, że „ma jaja" i pokazać swój charakter. Myślę, że bez problemu się w tym odnajdę.

Przystosowywanie go do tej roli było widoczne w obu pierwszych sparingach. W pierwszym z Wrexham obyło się bez żadnych przykrych konsekwencji i w głównej mierze szukał zgrania do Romeo Lavii.

Gorzej było przy kompromitującej porażce z Celtikiem. Przez zbyt szybką decyzję Hiszpania, Badiashille nie zdołał opanować piłki, do której dopadł Luis Palma. Konsekwencją czego, na tablicy wyników pojawiła się trójka przy zielonym herbie.

Na pewno Sánchez musi poprawić swoją aktywność w trakcie dbania o posiadanie piłki. Jego kontakty z piłką na poziomie 40.8 na 90 minut wyglądają mizernie przy 51.4 Hermansena. U duńskiego bramkarza wyszło także na plus, że aż 32% z jego wszystkich kontaktów z piłką miały miejsce przed polem karnym. Dla porównania, Sanchez znajdował się przed polem karnym tylko przy 9% kontaktach z piłką.

Przewaga się zmniejsza przy próbach odbioru przez bramkarza. Tu widać, że rzeczywiście Hiszpan posiada potrzebną w systemie Mareski zawziętość i odwagę, gdyż umiał naciskać na rywali już na 15.8 metrów za bramką. Po raz kolejny Hermansen wypada tutaj lepiej, jednak różnica nie jest taka duża, ponieważ wybiegał tylko o 3 metry dalej.

Jak to wygląda jeśli chodzi o innych dostępnych golkiperów? Cóż, łatwo zauważyć czemu Petrović nie pasuje do tego systemu. W głównej mierze Serb szuka podań, które są bezpieczne, a jednocześnie niegroźne dla rywali, blisko swojej jedenastki (aż 54%), a gdy to nie jest możliwe wybija je jak najdalej od bramki.

Inne kluczowe liczby dla filozofii Włocha także są sukcesywnie niższe, mianowicie: stara się przejmować piłkę najdalej do 12 metra boiska, a jego kontakty z piłką przed polem karnym ograniczają się do 8%.

Dużo lepiej wygląda to w przypadku nowego nabytku, Filipa Jorgensena. Zanotował on najlepszy współczynnik dokładności podań w La Liga, nie licząc bramkarzy Realu Madryt i Barcelony w sezonie 2023/24 (80.7%), a jego podania były zauważalnie dużo bardziej progresywne, niż te w wykonaniu Đorđe (31% wszystkich podań były krótkimi podaniami poza obręb własnego pola karnego).

Niestety kuleją dalej: odległość akcji defensywnych od własnej bramki (13.8%) oraz kontakty z piłką poza własnym obrębem szesnastki (9%). W tej kwestii różnice między Petroviciem są wyłącznie marginalne.

Możliwe, że wynikało to tylko ze względu na styl grania Villarrealu. Natomiast, tym bardziej świadczy to o tym jaką drogą ma jeszcze do przebycia Duńczyk, żeby w pełni dopasować się do systemu Enzo.

Na ten moment żaden z bramkarzy Chelsea nie jest w pełni gotowy, żeby odpowiednio zastąpić Hermansena, grającego pod Marcescą w sezonie 2023/24. Pozostało wierzyć, że 44 latek znajdzie na to rozwiązanie jeszcze przed rozpoczęciem sezonu. Aczkolwiek czasu jest coraz mniej.

Author: Hubson

Hubert Anuszkiewicz

Niebieskim kibicuję od 2012 roku, głównie przez występy na Euro Fernando Torresa. Na krajowym podwórku wspieram Zagłębie Lubin.

Poza piłką uwielbiam historię, głównie byłej Jugosławii. KTBFFH

Źródło: The Athletic