Chelsea pewnie wygrała z Ajaxem 5:1. Jest to czwarte zwycięstwo z rzędu The Blues, co cieszy po wcześniejszym gorszym okresie. Mecz miał sporo zwrotów akcji, pięknych goli i spięć, stąd zapraszamy do zapoznania się z ocenami redakcji za to spotkanie.

Filip Jörgensen — 5
Prawie obronił karnego i na tym skończył się jego udział w meczu. Łącznie zanotował 14 kontaktów z piłką, dla porównania bramkarz przeciwników, Remko Pasveer zaliczył ich 69. Cieszy dokładność podań na poziomie 92% (11/12)

Moisés Caicedo — 7
Co dużo mówić- standardy zostały zachowane. Hegemon z Holandii nie był gotowy na tak naciskającego Ekwadorczyka. Ze względu na dość otwartą grę Ajaxu pomocnik miał spore pole do popisu przy przejęciach i wyprowadzaniu podań. Wszystko to zwieńczone ładną bramką i sprowadzeniem do pionu aż nadto irytującego dzisiaj Weghorsta.

Wesley Fofana — 7
Przy pojedynczych akcjach gości nie dawał im żadnych szans oraz wykazał się agresją w momencie, gdy atmosfera była zbyt napięta. Najbardziej trzeba go pochwalić za asystę główką przy golu Guiu, gdzie spokojnie zdołał dostrzec kolegę i z niemałą gracją dał mu piłkę prosto pod nogi.

Tosin Adarabioyo — 3
Dość ostry osąd. Niemniej nie da się inaczej do tego podejść, kiedy w nierozsądny sposób podarował rywalom rzut karny, a ponadto kompletnie nie panował nad emocjami. Był bardzo niedokładny i jedynie co go ratuje to progresywne podania z pierwszej do trzeciej tercji.

Jorell Hato — 6
Wyglądał dość solidnie przeciwko byłym kolegom. Przy błędach w kryciu umiał naprawić swoje błędy, a do tego był dobrą opcją przy rozgrywaniu piłki przy polu karnym przeciwników. Wykazywał się dość sporą walecznością pod koniec spotkania.

Enzo Fernández — 7
Dyrygent gry, który miał panowanie nad każdy centymetrem boiska w ofensywie. Wrzucał, podawał na krótko, a do tego strzelił z rzutu karnego. Odznaczył się też miłym akcentem, że drugą jedenastkę oddał młodemu Estêvão.

Roméo Lavia — 7
Solidnie się zrehabilitował za mecz z Nottingham. Był pewny, wykorzystując w 100% swoje atuty gry na małych przestrzeniach, a do tego skutecznie wypychał rywali przy wyprowadzaniu akcji.

Estêvão — 8
Prawdopodobnie najlepszy zawodnik na boisku. Pierwsza połowa w jego wykonaniu mimo bramki z jedenastki była dość niemrawa, bo młodzian zbytnio grał samolubnie. Ale po przerwie czarował. W końcu zaczął w dobry sposób wykorzystywać swój klej w nogach, odrywając piłkę nie tylko do strzałów, ale i do licznych podań do kolegów. Przeciwnicy wymęczeni pod koniec meczu nie umieli za nim nadążyć, a do dubletu zwyczajnie zabrakło mu szczęścia.

Facundo Buonanotte — 4
Było widać chęci, ale zabrakło umiejętności. Argentyńczyk jawi się póki co jako mocno jednowymiarowy zawodnik, który może i umie dryblować, ale brakuje mu odpowiedniej, koniecznej do gry na pozycji numer 10. Kiedy nie było obok niego Enzo, czy Estêvão do rozegrania koronkowej akcji, to praktycznie nie istniał na boisku.

Jamie Gittens — 7
Był to bez wątpienia najlepszy występ Anglika odkąd przybył do Chelsea. Był motorem napędowym prawie każdej z akcji, a jego dryblingi w końcu przesuwały grę The Blues do przodu. Warto wspomnieć o asyście, która jednak była grana do ustawionego z tyłu Caicedo.

Marc Guiu — 7
Kolejne solidne zawody w wykonaniu napastnika, kolejny też występ gdzie pokazuje jaką wyróżnia się inteligencją. Przy trafionym golu długo wyczekiwał za kryjącą pozostałych graczy linią obrony, co wskazywałoby w pierwszej kolejności na spalonego. On jednak wyczekał odpowiedniego momentu, by ustawić się tuż za skupionymi na innych graczach (i grającymi w 10-tkę) obrońcami z Amsterdamu, by finalnie umieścić piłkę w siatce. Ponadto dobrze podłączał się do rozgrywania i znajdywał sobie pozycję do strzału, wykorzystując tężyznę fizyczną oraz umiejętności gry tyłem do bramki.

Rezerwowi

Tyrique George — 6
Zachował trzeźwy umysł przy wykończeniu akcji po odbitej piłce od Santosa. Aktywnie uczestniczył przy rozgrywaniu akcji, przeważnie zbiegając do prawego skrzydła. Natomiast kiedy to widzieliśmy go na tej pozycji, było widać różnicę klas w kwestii kontroli nad piłką między nim a Messinho.

Andrey Santos — 5
Po wejściu na boisko Walsha został jedynym graczem ustawionym w drugiej tercjI. Sprawdzał się tam dobrze, przesuwając utraconą piłkę z powrotem pod pole karne Ajaxu.

Trevoh Chalobah — 5
Nie pozwolił na rozprowadzenie żadnej akcji, co przy grze rywali nie było większym wyzwaniem. Wykonał po prostu swoją robotę po zmianie wyjątkowo elektrycznego Tosina.

Josh Acheampong — 5
Można go ocenić podobnie do „Chalo”, dodając jednak o wiele większe zaangażowanie w grę w ofensywie.

Reggie Walsh — 5
Można go pochwalić za to, że w tak młodym wieku nie boi się wbiegać między przeciwników, a do tego umie z takich pojedynków wychodzić zwycięsko. Trochę było widać, że to miał być ukłon Mareski w jego stronę, gdyż pozycja wychowanka nie była do końca zdefiniowana.

Hubert Anuszkiewicz

Niebieskim kibicuję od 2012 roku, głównie przez występy na Euro Fernando Torresa. Na krajowym podwórku wspieram Zagłębie Lubin.

Poza piłką uwielbiam historię, głównie byłej Jugosławii. KTBFFH

Źródło: własne